I Amsterdam

Dat het open houden van de fietstunnel onder het Rijksmuseum een goede keuze is geweest en dat de tunnel een succes is en zelfs een sieraad voor de stad, daar zijn we het volgens mij met z’n allen wel over eens. Zelfs Wim Pijbes schijnt betrapt te zijn op een aarzelende vorm van enthousiasme. Nu nog het uitzicht, het verre zicht over het Museumplein naar het Concertgebouw, herstellen.Voor de zomerserie van de rubriek Straatbeeld  werd vorig jaar gevraagd suggesties in te sturen voor KNOOPPUNTEN, het onderwerp van de serie. Ik heb toen, zonder resultaat, voorgesteld aandacht te besteden aan de plek waar de I amsterdam-letters op het Museumplein staan. Waar het fietspad dat vanaf de museumdoorgang loopt, eindigt in een T-kruising met twee meer dan scherpe bochten (een T met afhangende armen zeg maar) en waar je als voetganger kunt oversteken naar ‘het plein’. En waar nu al meer dan vijf(?) jaar de letters I amsterdam het uitzicht over het plein belemmeren. En, het moet gezegd, op welk tijdstip van de dag je er ook bent, er zijn altijd wel toeristen die er bovenop klimmen of er tegenaan leunen, verstoppertje spelen, rondhangen, er af spreken en wachten, al dan niet foto’s makend of toeschouwend bij een straatoptreden. Dat die letters een functie hebben en iets toevoegen aan de aantrekkingskracht en de identiteit van Amsterdam zal ik niet ontkennen. En juich ik van harte toe. Ik kan er wel van genieten, dat genoeglijk verpozen van al die mensen eromheen.  Maar ik heb altijd gedacht dat het idee van die letters was om ze regelmatig te verplaatsen en dàt vind ik pas een goed idee. Dan hou je het spannend en geef je mensen mede aanleiding voor weer een nieuw bezoekje, een speurtocht misschien, een nieuwe serie foto’s.Een paar weken geleden kwam ik een versie van de letters tegen, ik denk een iets kleinere, bij het Tropenmuseum. Ja, dacht ik, prima. Even wat extra aandacht vestigen op ook een bijzonder museum.   Ik heb ze daar twee keer in het voorbijgaan gezien, voor ze alweer weg waren. Afgelopen maandag trof ik ze aan op het Mercatorplein; ook een bijzondere plek waar veel  te zien is als je goed kijkt. En leuk om ze zo tegen te komen op verschillende plekken in de stad. Het doet me afvragen wat het beleid is in deze: hoe lang blijven ze ergens staan, wie bepaalt waar ze naar toe gaan, wat zijn de overwegingen, is er een lange planning vooraf, kun je als burger (of winkeliersvereniging, museumdirecteur) suggesties doen of aanvragen indienen, kun je de lotgevallen van de letters volgen via Facebook? Die letters op het Museumplein (zijn ze inderdaad groter?), zijn misschien moeilijker te verplaatsen maar verplaatsbaar zijn ze. Kijk zelf maar. Ze hoeven van mij ook helemaal niet van het Museumplein af. Je kunt ze op het ‘plein’ steeds ergens anders neerzetten. Straks bij de nieuwe ingang van het Van Gogh-museum bijvoorbeeld, of onder de luifel van het Stedelijk, voor het Concertgebouw, op het ezelsoor (lachen), tussen één van die suffe bomenrijtjes, voor het Amerikaanse consulaat (!), een beetje scheef en lekker speels midden op het grasveld. Je kunt ze misschien ook eens door elkaar husselen. Of de klinkers weglaten (als er ergens minder ruimte is). De letters zijn als icoon inmiddels zo bekend dat het dan toch meteen herkenbaar blijft durf ik te wedden. Schuif ermee, speel ermee zou ik zeggen. Maar GEEF ONS ALSJEBLIEFT HET UITZICHT OVER HET PLEIN, DE FONTEIN, HET GRASVELD TERUG. Geef dit knooppunt weer wat lucht en openheid!Overigens valt mijn oog sinds die zomerserie van Straatbeeld regelmatig op wegwijsbordjes, onder die voor de fietsers, die de richting aangeven naar een Knooppunt: 56 of 45, 52, 02 ook wel geloof ik. Heb ik iets gemist? Is er een nieuw verkeersfenomeen in het leven geroepen waar niemand mij iets over verteld heeft? Knooppunten? Wat zijn dat, hoe zien die eruit, wat kan ik daar doen, moet ik daar naartoe? Of moet ik ze juist mijden? Maar dit terzijde.
En als er ruimte is (nog iets meer terzijde), over raadselachtige zaken gesproken: nachtbus 357 gaat al langer dan een jaar naar Ijburg (iejéburg). Heeft het GVB een nieuwe wijk in het leven geroepen voor de nachtelijke diensten? Ergens in een parallelle wereld misschien?